சிவாய நம

 சிவாய நம

அம்மையே அப்பா

ஒப்பிலா மணியே

அன்பினில் விளைந்த ஆரமுதே

பொய்ம்மையே பெருக்கிப் பொழுதினைச்சுருக்கும்

புழுத்தலைப் புலையனேன் தனக்குச்

செம்மையே ஆய சிவபதம் அளித்த

செல்வமே சிவபெருமானே

இம்மையே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன்

எங்கெழுந் தருளுவது இனியே..

(திருவாசகம்)

என் தாயே! தந்தையே!

நிகரில்லாத மாணிக்கமே!

அன்பெனும் கடலில் உதித்த

அருமையான

அமுதமே!

என் உயிருக்கு உறுதி தரும் நல்ல செயல்களைச் செய்யாது தீமையான செயல்களையே செய்து என் வாழ்நாளை வீணே கழிக்கும் இந்தக் கீழானவளுக்கு மிக மேன்மையான சிவபதம் அருளிய அருட்செல்வமே!

சிவபெருமானே!

இந்தப் பிறவியிலேயே உன்னை உறுதியாகப் பற்றினேன்.

நீங்க என்னை விட்டு எங்கே சென்றுவிடப் பார்க்கிறீர்கள்?

சிவாய நம